کد مطلب:5838 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141
خلوتگاه پیامبران
هر پیغمبری خلوت خانه ای داشت كه در آن خلوت، از نفس خود رسته و به حق پیوسته بودند.
خلوت گاه حضرت موسی علیه السلام كوه طور بود، كه ظاهرش مطالعه «انظُرْ إِلَی الْجَبَلِ» [1] باطنش مشاهده انوار خلوت گاه.
خلوت گاه حضرت عیسی علیه السلام در فلك چهارم بود؛ چشمش با ملائكه هم راز، جانش به عالم قدس به حق تعالی دمساز «بَل رَّفَعَهُ اللّهُ إِلَیْهِ وَكَانَ اللّهُ عَزِیزًا حَكِیًما» [2] ؛ بلكه خدا او را به سوی خود برد و پیوسته خدا مقتدر و كارش از روی حكمت است.
ترجمه....
خلوت گاه حضرت ابراهیم علیه السلام درون آتش بود، ظاهرش به آتش مشغول ولی در حقیقت در حال راز و نیاز با خداوند عرضه می داشت: «وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَی رَبِّی سَیَهْدِینِ» [3] ؛ ابراهیم گفت من به سوی خدا می روم، كه البته هدایتم خواهد فرمود.
خلوت خانه حضرت محمّدصلی الله علیه وآله، آن بود كه چون خواستند از ماسوی خلاصش سازند و سرش تمامی از غیر خود باز دارند، به مقام قرب به این كنایه فرمودند كه: «فَكَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَی» [4] ؛ با او به قدر دو كمان یا نزدیك تر از آن شد.
آن بود كه آن حضرت صلی الله علیه وآله مشغول عبادت ذات مقدس خداوند بود و در آن فرا نفسی برآورد كه «التّحیّات للّه والصّلوات والطّیّبات» [5] .
در این حال بود كه به خلعت بركت و رحمت مخصوص شد و ندا شد: «السّلام علیك أیّها النّبیّ و رحمة الله و بركاته» [6] .
خطاب آمد كه: یا محمّد! بنشین و خاموش باش؛
همه پیغمبران را ایستادن بود، تو را نشستن؛
نشستن آن ها را گفتن بود تو را شدن؛
همه گفتند، ما شنیدیم. اكنون تو بشنو، ما بگوییم؛
همه كس راز خود با حبیب خود گفتند، من راز خود با تو می گویم:
«فَأَوْحَی إِلَی عَبْدِهِ مَا أَوْحَی» [7] پس خدا به بنده خود وحی فرمود آن چه را كه هیچ كس درك آن نتواند كرد.
بیاور بزم او از ما یكی رمزی ز من بشنو
و ز آن اسرار ما اوحی عجب طور سخن بشنو
جوابی می رسد هر دم به گوش من از آن عالم
كه من راز تو بشنیدم تو اكنون راز من بشنو
خلوت گاه حضرت موسی علیه السلام كوه طور بود، كه ظاهرش مطالعه «انظُرْ إِلَی الْجَبَلِ» [1] باطنش مشاهده انوار خلوت گاه.
خلوت گاه حضرت عیسی علیه السلام در فلك چهارم بود؛ چشمش با ملائكه هم راز، جانش به عالم قدس به حق تعالی دمساز «بَل رَّفَعَهُ اللّهُ إِلَیْهِ وَكَانَ اللّهُ عَزِیزًا حَكِیًما» [2] ؛ بلكه خدا او را به سوی خود برد و پیوسته خدا مقتدر و كارش از روی حكمت است.
ترجمه....
خلوت گاه حضرت ابراهیم علیه السلام درون آتش بود، ظاهرش به آتش مشغول ولی در حقیقت در حال راز و نیاز با خداوند عرضه می داشت: «وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَی رَبِّی سَیَهْدِینِ» [3] ؛ ابراهیم گفت من به سوی خدا می روم، كه البته هدایتم خواهد فرمود.
خلوت خانه حضرت محمّدصلی الله علیه وآله، آن بود كه چون خواستند از ماسوی خلاصش سازند و سرش تمامی از غیر خود باز دارند، به مقام قرب به این كنایه فرمودند كه: «فَكَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَی» [4] ؛ با او به قدر دو كمان یا نزدیك تر از آن شد.
آن بود كه آن حضرت صلی الله علیه وآله مشغول عبادت ذات مقدس خداوند بود و در آن فرا نفسی برآورد كه «التّحیّات للّه والصّلوات والطّیّبات» [5] .
در این حال بود كه به خلعت بركت و رحمت مخصوص شد و ندا شد: «السّلام علیك أیّها النّبیّ و رحمة الله و بركاته» [6] .
خطاب آمد كه: یا محمّد! بنشین و خاموش باش؛
همه پیغمبران را ایستادن بود، تو را نشستن؛
نشستن آن ها را گفتن بود تو را شدن؛
همه گفتند، ما شنیدیم. اكنون تو بشنو، ما بگوییم؛
همه كس راز خود با حبیب خود گفتند، من راز خود با تو می گویم:
«فَأَوْحَی إِلَی عَبْدِهِ مَا أَوْحَی» [7] پس خدا به بنده خود وحی فرمود آن چه را كه هیچ كس درك آن نتواند كرد.
بیاور بزم او از ما یكی رمزی ز من بشنو
و ز آن اسرار ما اوحی عجب طور سخن بشنو
جوابی می رسد هر دم به گوش من از آن عالم
كه من راز تو بشنیدم تو اكنون راز من بشنو
[1] اعراف (7) آيه 143 .
[2] نساء (4) آيه 158.
[3] صافات (37)، آيه99.
[4] نجم (53)، آيه 9.
[5] بحارالانوار، ج 84، ص 208، ح3.
[6] كه در پايان همه نمازها قرائت مي گردد.
[7] نجم (53) آيه 10.